به سینه میزندم سر دلی که کرده هوایت  

دلی که کرده هوای کرشمه های صدایت   

***

نه یوسفم نه سیاوش به نفس کشتن و پرهیز  

که آورد دلم ای دوست، تاب وسوسه هایت   

***

تو را ز جرگه ی انبوه خاطرات قدیمی  

برون کشیده ام و نهاده ام به صفایت 

*** 

 تو سخت و دیر به دست آمدی مرا و عجب نیست  

نمی کنم اگر ای دوست! سهل و زود، رهایت  

*** 

گره به کار من افتاده است از غم غربت  

کجاست چابکی دست های عقده گشایت؟ 

 ***

 به کبر شعر مبینم که تکیه داده به افلاک  

به خاکساری دل بین، که سر نهاده به پایت 

***  

"دلم گرفته برایت" زبان ساده ی عشق است  

سلیس و ساده بگویم: دلم گرفته برایت!!